Bilingwizm, czyli dwujęzyczność

       W obecnych czasach, bardzo często można spotkać się z rodzinami, które wychowują dzieci w środowisku dwujęzycznym. Z momentem wstąpienia Polski do Unii Europejskiej w 2004 roku powiększyła się liczba Polaków osiedlających z rodzinami poza granicami naszego kraju. W związku z tym, nastąpił wzrost nauki języków obcych , takich jak: język angielski i niemiecki. W skutek czego powstały rodziny bilingwalne, które stworzyły większe możliwości do używania języków obcych w życiu codziennym.

Pojęcie bilingwizmu, dwujęzyczności:

1.        Bilingwizm- posługiwanie się dwoma językami (przez jednostkę lub grupę społeczną); dwujęzyczność” <łac.>(Słownik Współczesnego Języka Polskiego Przegląd Reader’s Digest, Warszawa, 1998)

2.       Dwujęzyczność to opanowanie dwu języków w takim stopniu, jak społecznie ekwiwalentni ich    jednojęzyczni nosiciele. Polega na umiejętności posługiwania się wszystkimi sprawnościami w języku ojczystym i drugim oraz częstym używaniu obydwu języków w różnych sytuacjach i z różnymi uczestnikami aktu komunikacji. Jest to zazwyczaj nietrwały stan, mający związek z emigracją lub pobytem za granicą, co implikuje bliski kontakt z danym językiem i kulturą, umożliwiający osobiste ich doznawanie ( E. Lipińska: Język ojczysty, język obcy, język drugi. Wstęp do badań dwujęzyczność. Kraków 2003, s.115)

3.       Bilingwalność lub dwujęzyczność: zdolność jednostki do posługiwania się dwoma kodami językowymi (językami) i ich korelatami” (Z. Dzięgielewska: Nauczanie dwujęzyczne w Polsce i Europie. Warszawa 2007, s. 5)

4.       Dwujęzyczną lub wielojęzyczną nazywa się osobę, której mowę rozumieją inni posługujący się tym językiem, a także tę, która rozumie mowę innych mówiących tymże językiem.  (Języki obcew szkole. „Nauczanie dwujęzyczne”2002, nr 6, s. 23)

       Pojęcie dwujęzyczności nie polega tylko i wyłącznie na komunikowaniu się ze środowiskiem za pomocą mowy, lecz jest to opanowanie wszystkich umiejętności językowych tj: pisanie, czytanie i mówienie. Znacznie trudniej opanowanie umiejętności językowych przychodzi dzieciom, które przerwały system nauczania w Polsce i w ciągu roku szkolnego przeprowadziły się do innego kraju. Poza barierą językową pojawiają się także różnice kulturowe, które mają ogromny wpływ na rozwój  ogólny dziecka.

       Językowcy podzielili dwujęzyczność na: bilingwizm indywidualny oraz bilingwizm socjalny.(W. Woźniakowski: Glottodydaktyka w świetle zjawiska bilingwizmu naturalnego. Wrocław 1982, s. 5).

      Jednakże w swojej pracy pt: ”Languages In Contact”, Uriel Weinreich dokonał podziału na trzy rodzaje bilingwizmu: 

 

1.bilingwizm współrzędny czyli czysty- charakteryzuje się tym, iż wyrazy z dwóch języków są oddzielone, mają swoje specyficzne znaczenie w swoim systemie językowym np. książka oraz ĸнига.

2. bilingwizm złożony czyli mieszany- słowa z dwóch języków obcych mają    wspólne znaczenie dla jednego pojęcia, np. książka i ĸнига byłyby różnymi formami, ale oznaczającymi to samo pojęcie.

3.bilingwizm podporządkowany- zazwyczaj język rodzimy służy do tłumaczenia języka obcego, zachodzi tutaj pośrednictwo pomiędzy L1(z j. ang .language) na L2 np. książka na ĸнига.

      W literaturze rozróżnia się jeszcze inne rodzaje dwujęzyczności: dwujęzyczność zrównoważona (gdy znajomość obu języków znajduje się na tym samym poziomie)i pełna (gdy wiedza językowa i komunikacyjna są rozwinięte w obu językach zarówno w mowie, jak w piśmie); równoczesna (jeśli L2 został wprowadzony przed trzecim rokiem życia) i sukcesywna (jeśli L2 został wprowadzony później).( W. Woźniakowski: Glottodydaktyka w świetle zjawiska bilingwizmu naturalnego. Wrocław 1982, s17)

 Miłego dnia życzę :)